Houria, 25, jonge danseres, maakt deel uit van deze jeugd die dorst naar het leven en dagelijks vecht voor haar dromen. Schoonmaakster overdag, ze doet 's nachts mee aan clandestiene weddenschappen rond ramgevechten. Op een avond, na het winnen van de finale van een van deze gevechten, wordt Houria mishandeld door een ex-terrorist die gratie heeft gekregen. Als zij wakker wordt in het ziekenhuis, is niets meer hetzelfde. Nu ze niet meer kan dansen of praten, is haar leven verwoest. Haar handicap isoleert ze van de wereld en haar droom om lid te worden van het Algerijnse Nationale Ballet gaat in rook op. Maar Houria weigert af te treden. In het revalidatiecentrum leert Houria haar nieuwe lichaam te accepteren en ervan te houden. Ze ontwikkelt een dansproject met een gemeenschap van vrouwen die beschadigd zijn door de ongelukken van het leven en vinden betekenis in hun leven in het repareren en sublimeren van gewonde lichamen.
Mounia Meddour, de regisseur van de film Houria, stelde zich haar hoofdpersoon voor als een onvermoeibare grootse heldin, zoals dit Algerije, gekneusd en gekweld maar nog steeds overeind. Hoewel verzwakt door haar handicap, geeft ze niet op. Haar vasthoudendheid in de dans wordt een soort weerstand. Nadat zij van haar stem is beroofd, wordt Houria het symbool van al degenen die het zwijgen zijn opgelegd, maar zijn blijven staan.