Een fiscaal kader opgesteld ter bevordering van de liquiditeit en solvabiliteit van ondernemingen in het kader van de bestrijding van de gevolgen van de covid-19-pandemie.
Via de wet van 23 juni 2020 (herzien door de wet van 15 juli 2020, titel 2, hoofdstuk 7) heeft de wetgever een fiscaal kader opgesteld ter bevordering van de liquiditeit en solvabiliteit van ondernemingen in het kader van de bestrijding van de economische gevolgen van de covid-19-pandemie.
Vennootschappen die getroffen zijn door de covid-19-pandemie hebben voortaan de mogelijkheid, voor een boekjaar dat wordt afgesloten tussen 13 maart 2019 en 31 juli 2020 (aanslagjaren 2019 of 2020), om hun belastbare basis, of een gedeelte ervan, vrij te stellen, door gebruik te maken van het geschatte verlies voor het volgende boekjaar.
Het betreft hier niet een mechanisme van overdracht van fiscale verliezen naar een later boekjaar, maar inspelen op toekomstige verliezen door het vrijstellen van eerdere winsten (carry-back).
Doelstelling daarvan is het versterken van de solvabiliteit en het eigen vermogen van ondernemingen, om hen zo te helpen de covid-19-pandemie te doorstaan.
Laatste wijziging : 21.11.2020
Gebruik maken van het mechanisme impliceert geen specifieke boekhoudkundige verwerking. Het gaat erom een tijdelijke vrijgestelde reserve aan te leggen om af te trekken van het totaalbedrag van de belastbare gereserveerde winst, bij het einde van de belastbare periode die afgesloten wordt tussen 13 maart 2019 en 31 juli 2020.
Die vrijstelling zal aangevraagd worden in de belastingaangifte, door middel van een formulier 275 COV dat bij de aangifte gevoegd moet worden.
Laatste wijziging : 21.11.2020
Lange tijd is er in het parlement gedebatteerd over een beperking tot de afsluitingen op 31 december 2020. Uiteindelijk werd de limiet vastgelegd op de boekjaren die worden afgesloten ten vroegste op 13 maart 2019 en uiterlijk op 31 juli 2020.
In de praktijk is het dus niet mogelijk om die tijdelijke vrijstelling van winsten te vragen voor een boekjaar dat is afgesloten op 31 december 2020, anticiperend op toekomstige verliezen op 31 december 2021.
Anderzijds is het wel mogelijk om op grond van geanticipeerde verliezen bij de afsluiting op 31 december 2020 winsten vrij te stellen van het boekjaar dat afgesloten wordt op 31 december 2019.
Laatste wijziging : 21.11.2020
Het is niet toegestaan om een tijdelijke vrijgestelde reserve aan te leggen die groter zou blijken dan het verlies van het lopende boekjaar. Daarbij is voorzien in een speling van 10 %. Boven dat bedrag zal een sanctie worden toegepast (afzonderlijke aanslag). Daarnaast is een absolute limiet van 20.000.000 euro van toepassing.
Laatste wijziging : 21.11.2020
Bepaalde vennootschappen worden van de maatregel uitgesloten. Het gaat daarbij enerzijds om ondernemingen die, tussen 12 maart 2020 en de datum van indiening van hun aangifte in de vennootschapsbelasting voor het aanslagjaar 2021 een dividend hebben toegekend of verdeeld, een kapitaalsvermindering hebben doorgevoerd of een inkoop van eigen aandelen. Anderzijds zijn ook nog uitgesloten van dit stelsel: investeringsvennootschappen, coöperatieve participatievennootschappen, bepaalde zeescheepvaartvennootschappen, alsook de vennootschappen die een rechtstreekse participatie hebben in een vennootschap die is gevestigd in een ‘fiscaal paradijs’ of die betalingen verrichten in ‘fiscale paradijzen’, waarvan het totaalbedrag tijdens de belastbare periode meer dan 100.000,00 euro bedraagt, zonder economische of financiële rechtvaardiging. Hetzelfde geldt voor ondernemingen die zich al in moeilijkheden bevonden vóór het uitbreken van de pandemie (beschouwd als onderneming in moeilijkheden op 18 maart 2020).
Laatste wijziging : 21.11.2020
De vraag die zich opwerpt: kunnen we met deze maatregel op het einde van het jaar nog een Tax Shelter overwegen?
Het antwoord is ‘ja’. Een onderneming die een beroep zou willen doen op het carry-backmechanisme om in haar winst op 31 december 2020 te anticiperen op een verlies op 31 december 2021 kan dat echter niet, gezien de beperking tot de afsluitingen tot 31 juli 2020.
De Tax Shelter blijft derhalve de beste optie voor deze onderneming om haar belastingen naar omlaag te krijgen en een nettorendement van 10% te behalen!
A contrario kunnen we het voorbeeld nemen van een vennootschap die in december 2019 (aanslagjaar 2020) een raamovereenkomst heeft gesloten voor een Tax Shelter-investering en op 31 december 2020 een verlies verwacht. Die vennootschap heeft de mogelijkheid om dat verlies te gebruiken om retroactief haar belastbare basis voor 2019 te verlagen. De Tax Shelter-investering van december 2019 kan dus niet gebruikt worden voor het aanslagjaar 2020 ,maar kan worden overgedragen naar latere boekjaren waarin winst wordt gemaakt, weliswaar beperkt tot 4 opeenvolgende aanslagjaren na het jaar van ondertekening van de raamovereenkomst (31 december 2023 in het bovenstaande voorbeeld).
Laatste wijziging : 21.11.2020